EN GÜZEL KIRMIZI - EN GÜZEL BEYAZ 2020'YE HAZIR MIYIZ? ;)

 

2020'nin her ayı bir öncekinden daha şaşkınlık verici olsa da, Ekim geldiğinde yıl demeden dert demeden biz kutlama hazırlıklarımıza başlarız :)

2012 yılında, resmî kurumlarda 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı kutlamalarının kaldırılması konuşulurken, “Biz Cumhuriyetimizi her an her yerde kutlarız” deyince, ortaya bu güzel etkinlik çıkmıştı. Bu yıl 9.kez kutlayacağımız ektinliğimize belki yıllardır katılıyorsunuz, belki de ilk kez duydunuz. 

Bilmeyenler için kısaca kurallardan bahsedeyim:

Katılım Koşulları:

1- Cumhuriyetimizin kurucu değerlerine gönülden bağlı olmak;

2- Ekim ayı boyunca her ne hobiniz varsa (dikiş dikmeniz şart değil), bayramımız için kırmızı ve/veya beyaz renklerde  el emeği göz nuru bir çalışma yapmak;

3- 29 Ekim 2020 günü geldiğinde çalışmalarınızı sosyal medya hesaplarınızdan #Dikişodamda29Ekim etiketiyle yayınlamak;

4- Her nerede olursanız olun, Cumhuriyetimizin doğduğu günü kutlayıp, #dikişodamda29Ekim etiketiyle yayınlanan diğer çalışmalara bol bol alkış tutmak! :)

Geleneksel olarak, bana gönderilen tüm çalışmaları ay sonunda KendinDik.Com'da yayınlıyorum. Bu yüzden fotoğraflarınızı bana ayrıca ulaştırmanızı tercih ederim ama mecbur değilsiniz. 

Çalışmalarınızı bana göndermek ve diğer katılımcıların çalışmalarını takip etmek için:

- beni Instagram adresinden takip edebilir, mesaj atabilirsiniz: @irem.sunar

- ya da çalışma fotoğraflarınızı kendindik.com@gmail.com adresine gönderebilirsiniz.

E hadi, Cumhuriyet Bayramı kutlamalarımız başlasın! :))

Sevgiyle,

İrem 

GEZGİN TERZİ BREZİLYA'DA -1

Hadi gelin bugün sizi Brezilya'ya götüreyim. Aralık 2018'de gittiğim bu seyahati bir türlü yazma fırsatım olmamıştı. Bence bugün hepimiz için güzel bir Rio seyahati ayarlayabilirim ;) İlk yazıda en çok dikkatimi çeken genel konulardan bahsedeyim. 

Rio! 

Herkesin, her şeyin beklediğimden birkaç nota daha tiz, birkaç ton daha renkli, daha sıcak, daha samimi, daha tekinsiz, daha cıvıl cıvıl olduğu memleket. 

Sahilde yürürken, o uçsuz bucaksız okyanus Akdeniz suyunun davetkârlığıyla çarpıyor ayaklarıma. Benim gibi su kuşu biri nasıl hayır diyebilir bu davete? Hemen suya atlıyorum. Ama yaşlı teyze usulü, kıyıdan kıyıdan. Hani olur da köpekbalığının biri gelip beni bulursa, hemen sahile kaçabileyim hesabıyla… 

Dünyada benden başka kimsenin selülit problemi yaşamadığını düşünüyorum yürürken. Sahil kıyısında tüm güzelliğiyle arz-ı endam eden kadınlar da doğru düşündüğümü göstermek için çıkıyor karşıma. Yahu bir tane kadında da selülit olmaz mı arkadaş! Tek benim başımda bu bela di mi? Söyleyin.

RETROSPEKT

Ben hep yazarım. İş hayatım boyunca genellikle başkaları için yazdım. Ama fırsat buldukça kendime de yazarım. Çoğunlukla hikayeler yazarım. Bazen de kendimi kendimle muhabbet sofrasına oturtan yazılar yazarım. 

Bu sabah bundan 5 yıl önce (Mayıs 2015'te) yine kendimle muhabbet halinde yazdığım bir yazıma denk geldim. Beni çok zorlayan işimden istifa etmek üzereyken ve daha Rusya'ya taşınma planları ortaday yokken yazmışım. O gün öyle olacağını bilmiyordum ama, hemen ardından çok daha keyifle yaptığım, daha fazla kazandığım, çok güzel insanlarla tanıştığım bir işe geçmiştim. Hatta imkansız bir şey olmuş ve ben o işi Rusya'ya taşındıktan sonra online olarak bile yapabilmiştim. 

Şimdi tesadüfen karşıma çıkan bu yazıya bakıp, bazı konularda ne kadar yol aldığımı, bazılarındaysa nasıl çuvalladığımı görmek iyi geldi. Sonra da dedim, “Acaba bu korona günleri öncesinde böyle düşünen kaç kişi vardı?” Hayatın koşuşturmacasından bıkanlar, şimdi ne düşünüyorsunuz hayatınızla ilgili? 

ÖĞREN ÇEKİRGE: DÜĞMELERİ GİZLEME SANATI

KİM KORKAR GÖMLEK DİKMEKTEN?

Oturduk mu evlerimizde #evdekal etiketiyle? 

Ne kadar sıklıkla geliyor korkularınız üstünüze üstünüze? 

#Covid19 semptomlarını aratmayan göğüs sıkışmaları yaşıyor musunuz her sosyal medya kullanımınızda?

E, tamam o zaman. Önce kendinize şöyle köpüklüsünden bir kahve yapın, sonra geçin dikiş masanızın başına. Önce gömleklerimizi biçelim, sonra ektiklerimizi ;)  O korkular üstünüze üstünüze gelmeye başladığında, kahvenizden veya çayınızdan bir yudum daha alın. Tüm korkularını whatsapp gruplarında kusan arkadaşlarınızı usulca bir kenara bırakın. Onları kenara attığınızı görmeyecekler nasıl olsa ;)

Hadi şimdi elinizde hangi dikiş dergisi varsa karıştırın bakalım. Rüzgarı yüzümüzde özgürce hissedeceğimiz zamanlarda giymek üzere bir gömlek seçin kendinize. Buldunuz mu? O zaman hemen modelin kalıbını çıkartmaya başlayın.

Hala kalıp çıkartmak karmaşık mı geliyor? O halde önce şu yazıyı bir okuyun bakalım. Belki bu sefer kolayca çözersiniz kalıp çıkartma işini: Öğren Çekirge: Dergiden Kalıp Çıkartma 

Kalıpları kumaşa aktarmayı biliyor musunuz? Bilmiyorsanız aşağıya yorum bırakın. Onun da püf noktalarını içeren bir yazı hazırlayayım size daha sonra.

 

KENDİNE AİT BİR ODA

En güzel haliyle "evden çalışma" olarak tercüme edebileceğimiz "home office" çalışma düzenine yercüceme hamileyken, 11 yıl önce başladım. 

Doğum yaptıktan sonra tüm çalışma hayatımı azar azar home-office çalışma düzenine geçirmiştim. İlk zamanlarda kendime ait çalışma alanım neredeyse gün ışığının hiç girmediği, depresif, karanlık bir odanın köşesiydi. Sonra bir gün kalktım ve "Artık kendi kıyafetlerimi kendim dikmek istiyorum," dedim. Böylece bana ait masada bilgisayarım ve dosyalarımla sürekli yer değiştiren, misafir yatağı gibi akşamdan konulup, sabah kaldırılan dikiş malzemelerime yer açmaya başladım.

43 yaşındayım. Hayatımda sahip olduğum hemen her şeyi dişimle tırnağımla, çalışarak, büyük özverilerle kazandım. Bu fotoğraftaki tüm güzelliklere ulaşmak için öyle çok çalıştım ki.

Sizi bilmem ama, ben bu fotoğrafa bakınca önce huzur görüyorum. Ardından keyif, ruhumu dinlendiren kreatif işlere yer ve zaman ayırabiliyor olma lüksü, çok sevdiğim yazma işlerine adanmış başka bir köşe, yıllarca karanlık evlerde oturmanın ardından nihayet tüm cıvıltısıyla içeriyi dolduran günışığı, fotoğrafın ortasında salınan tüylü güzellik ve fotoğrafta görünmeyen ama benim canımın içi olan yercücemin o sırada sağ köşede şakıyan neşeli sesi.

"Kendine ait bir oda." Virginia Woolf'un feminist literatür açısından en önemli eserlerden biri sayılan romanının adı aynı zamanda. Şu virüs çılgınlığını atlattıktan sonra, henüz okumadıysanız lütfen okuyun bu kitabı.

NOKTALARI BİRLEŞTİRİN...

BİR KUMAŞ, BİR KADIN, BİR ÖRDEK...

Çocukluğumun en can sıkıcı etkinliklerindendi. Özgürce yaptığım kalem vurguları ilk kez zapturapt altına alınıyordu. Biçimsiz çizgilerim sert kalem darbeleriyle birbiriyle yarışıyordu. Her seferinde 10 numaradan 11’e değil de 22’ye gidildiğinde nasıl bir resim ortaya çıkacağını daha çok merak ediyordum. Ama illa ki 10’un ardından 11’e ulaşmak lazımdı. "Etkinlik kuralları böyle İremciğim..." Belki ben tek kanadı diğerinden uzun olduğu için topallayarak uçan bir ejderha ortaya çıkartacaktım. Ancak kağıdın üstünde bir ördek görünmeliydi. Tüm öğrenciler noktaları doğru şekilde birleştirmeliydi.