Benim için 2012 yazının en romantik elbisesi budur. Tiril tiril, uçuş uçuş, yumuşacık bir elbise. Elbiseyi dikmemle giymem bir oldu.
Kumaşın bende ilk yarattığı etki nasıl olduysa bir anda hayatıma da yansıdı. Elbiseyi üzerime giyer giymez birden kapı çaldı. Bir de baktım karşımda Bay KendinDik, bir elinde çiçekler diğer elinde iki bilet!
-“Hadi Floransa’da haftasonu kaçamağı yapalım” dedi.
-“Ama” dedim “oğlan ne olacak? Ya bavullar?”
-“Ben hepsini hallettim. Oğlan tamam, giysilerine gelecek olursan da, eksik kalan herşeyi Floransa’dan alırsın artık…”
-“Ama ama… karnım da aç”
-“Ben de seni düşünerek ellerimle bir yemek sepeti hazırlamıştım ikimize, gün batımında durup yeriz bir tepede. Öyle çıkarız yola…”
Böylece arabaya atladığımız gibi İtalya’nın yolunu tuttuk. Romantik elbisem birden nasıl da uğurlu geldi böyle!
Kelebekler ve toz pembe hayaller…
Filmi baştan alıyoruz… Elbiseyi üzerime giyer giymez 5 dk içinde kendi kendime fön, makyaj ve diğer hazırlıklarımı yaptım. Önce aceleden fön makinasıyla alnımı yaktım. Ardından yercücemin peşinden amansız bir koşuşturmacaya başladım. Çığlıklar içinde giydirdiğim beyefendiyi arabaya attığım gibi babaannesinin yolunu tuttum. Zira o sabah benim için çok önemli bir iş görüşmem vardı.
Fakat yercücemin o gün paşa gönlü kapris yapmak istiyordu. Ağlaya tepine kucağımdan ayrıldıktan sonra işe geç kalma stresime mi yanayım, oğlanı çığlık çığlığa bırakma derdine mi yoksa uçuş uçuş tiril tiril romantik yaz elbisemin daha üzerime geçirdikten yarım saat sonra kırış kırış ve salya içinde kalmasına mı yanacağımı bilemez halde nemli gözlerle iş görüşmemin yolunu tuttum…
Akşamüstü aynı zarif elbisemle marketten bir koşu birkaç günlük gıda alışverişini yaptım. Eve varıp da arkadaşım bana ziyarete geldiğinde hala üzerimdeki uçuş uçuş romantik elbisemle evimde buzdolabını yerleştirmeye çalışıyordum. “Evet” dedim, “ben o kadar stil sahibi bir insanım ki, mutfak kıyafetlerim bile havalıdır”…
İşte romantik masalım böyle. Yine de bu hayatımı dünyalara değişmem :D
Gelelim elbiseye. Önceki yazıyı okumamış olanlar için açıklamam gerekirse, bu elbise Burda Dergisinin Haziran 2012 sayısında yayımlanan 116 no.lu bir kolsuz elbise. Önde ve arkada V yaka açıklığı bulunan ve çift kat elbise olarak tasarlanmış, dikmesi kolay giymesi fevkalade bir giysi.
Bu seçtiğim elbise kumaşı da, renk ve desenine bayılmamın yanı sıra, hala düzgün yapmayı beceremediğim şifon ipek kumaş dikişine hazırlık olsun diye alındı.
Zorlu Kısımlar:
Kumaş ince şifon olduğu için özellikle yaka kıvrımını düzgün yapmak biraz zor oldu. Dikiş bilgisi az olanlar için birkaç küçük açıklama yapabilirim.
Önce yaka pervazını elbisenin üzerine düz tarafları birbirinin üzerine gelecek şekilde dikiyoruz.
Ardından dikiş paylarının fazlalıklarını kesip, daha sonraki aşamada ortaya çıkabilecek potluğu azaltıyoruz.
Dikiş payları içte kalacak şekilde pervazı yakanın içine kıvırıp, güzelce ütülüyoruz.
Kumaş çok ince, elbise de spor bir model olduğundan, pervazın düz durması ve dışa doğru kıvrılma yapmaması için üst dikiş ile tutturabilir ya da aynı boyda kesip, pervazı kestikten sonra ikinci bir kat olarak üzerine tela dikip, daha sonra ikisini birlikte elbiseye dikebilirsiniz. Ben ilk yolu tercih ettim. Kumaşın desenleri arasında üst dikişim zaten görünmedi.
Bu da elbisenin (içteki kısım) bence değiştirmeyi düşünebileceğiniz tek kısmı. Başta çok hoş bir detay olur diye düşünmüştüm ama daha sonra eklenen bu üçgen kumaşın elbiseye gereğinden fazla bir spor hava kattığına karar verdim.
İşte yaka detayı böyle görünüyor. Bir daha aynı modeli dikersem, astar elbise katındaki V kısmını daha kapalı yapıp bu ekstra kumaşı eklemeyeceğim kesinlikle.
Aksesuarlar
Durun şimdi, önce havalı bir poz vereyim şöyle… Elbise dümdüz mü daha güzel bir kemer ile mi bilemedim. Değiştire değiştire giyerim artık.
Küpelere gelecek olursak (önceki yazıma birçok kişi bu sebeple bayıldı :P ) kumaş desenindeki kelebeklerin çok benzeri bir çift küpem vardı şans eseri. Zaten kumaşı ilk elime alma sebebim de kısa süre önce CA’dan (sanıyorum 10 TL’ye) aldığım bu küpelerin aynısının desenlerde de olmasıydı.
Sevdim ben bu işi çok :)
Keyifli günler, bol dikişlerrrr…
Hiç yorum yok