TOPLANMALAR

Hurç aradım günlerce. Sanki her şeyi hurçlara doldurup kaldırsam tüm sorunlarım toplanıp gidecekti. Topladım, topladım, topladım. Her şey toplanmış görünüyordu. Ancak içimdeki o tanıdık huzursuzluk bir türlü dırdırını kesmiyordu. Sanki son dakikada bir şeyleri eksik yaptığım ortaya çıkacak, taşımacılar beni ayıplayacak, ev eşyaları ortada, biz sokakta kalacaktık.

Toplanıp gitmek niye bu kadar zor? Niye girdiğim her eve kök salacakmışım gibi yaşıyorum ben? Oysa ki hayatım bana hep aksini öğretmeye çalışmakla geçti. Her 3-4 senede bir ev değiştirmem gerekti. Sürekli toplanmalar, toplanmalar, valizler, koliler, hurçlar...

Yabancı memlekette yaşamanın zorlukları en çok da böyle küçücük şeylerde yüzüme çarpıyor. Günlerce sanki her derdim bitti, hurç arayıp durdum. Türk kadının istif merakına getirilmiş en büyük pazarlama başarısıdır hurç! Dikiş makinamı toplayıp kolilemesem, oturup kendime hurç dikeceğim. Yok, istediğim gibi bir hurç bulamadım burada bir türlü.

İllustrasyon: Alexander Jansson "The Travelling Mute Singer"

Sahi, ne zaman bu kadar fazla eşyam oldu benim? Sözüm ona Moskova'da eşyalı ev tutmuştuk. Ben ne ara aldım bu kadar şeyi?

Şu istifleme huyumdan vazgeçemedim gitti. Halbuki ikinci el eşyayı vermeye de çok meraklıyımdır. Satamam ben eşyamı. Satanlara hayranlıkla bakarım, o ayrı. Ama kendi eşyalarımı bir türlü satmaya elim gitmez. Utanırım. "Oradan gelecek para birilerine yardıma gitsin. Boşver," derim. Paraya ihtiyacım olsa da satamam, olmasa da satamam. Ama kapının da önüne koyamam. Sanki kullanılmış eşyalarımın hepsi çok kıymetliymiş gibi. Onlara gerçekten ihtiyaç duyacak yeri buluncaya kadar tutarım elimde. Ankara'da mis gibi Çankaya Belediyesi'nin "Yarım Elma" Projesine gönderiyordum her şeyimi tertemiz paketleyerek. Burada ne yapsam bilmem ki...

İstiflemek kanımızda var. Hani biz annelerimizden daha akıllı kadınlardık? Annelerimizin yoğurt kaplarını atamayışıyla dalga geçen nesiliz biz! Çok şükür, ben hiç annem gibi değilim. Azıcık eşya fazlam varmış, ne olmuş yani?  3 tane camı olan evden 4 tane cam silme kovası çıkmasının nesi tuhaf? Hem ben rahmetli annem gibi temizliğe meraklı da değilim. Bir de meraklı olsam kaç tane daha temizlik kovası çıkardı evden acaba?

E hani azaltıyordum hayatımdaki eşyaları? "Çevreci hayatın en önemli ilkesi," diyordum "azaltarak yaşamak".  Bir yıldır 3 tane kıyafeti zar zor diktim. Gel gör ki evden 5 koli kumaş çıktı! Mali polis evi bassa nasıl açıklarım? "Vallahi ticaretini yapmıyorum. Sadece ruh hastasıyım ben..." 

#Sewaholic, Türkçesi #Dikişkolik. Evet, biz uydurduk :) Biz derken, bir zamanlar ziyadesiyle kalabalık olan KendinDik okur ekibi ve diğer dikişsever blog yazarları. Sahi, yeniden yazmaya başlasam kaç kişi kaldı beni KendinDik.Com'dan okumaya devam eden?  Artık yerleşik düzene geçtim. Yani en azından 3-4 yıl daha bu evdeyim diye umuyorum!  Profesyonel taşınmacı olduğumdan, birkaç günde tüm kolilerimi açıp yerleştirdim. Tırnaklarımın hepsi kökünden kırıldı, saçım yüzüm birbirine girdi ama tüm koliler katlanıp evden dışarı atıldı bile.

Yerini seven çiçek gibi, yeni çalışma masası düzenime de hemencecik ısındım. Yazarım ben biraz daha. Ben yazarım da, siz okur musunuz bilmem ;)

Sevgiyle!

İrem